تغییر از ثابت ترین پدیده‌های قرن حاضر است و هیچ گریزی از تغییر نیست. تغییر در اصول، باورها، ارزش‌ها (Values) و امور زیربنایی به سختی اتفاق می‌افتد و عمده تغییرات در ساختارها، ابزارها و امور روبنایی خواهد بود. تغییرات در سازمانها هم می‌تواند برنامه‌ریزی شده و بر اساس راهبردها انجام شود (کنشی) و هم اجباری ناشی از تحول در محیط داخلی و بیرونی (واکنشی) صورت پذیرد. مدل کسب و کار در صنعت ساخت (پیمانکاری) در طی دوران گذشته تحولات اساسی کرده و از شکل امانی به شکل مشارکت و سرمایه‌گذاری در تولید رسیده است. بنابراین سازمانهای این صنعت نیز بایستی با تحولات صنعت خود را منطبق و سازماندهی نمایند. تحولات جدید در داخل و بیرون قرب ناشی از مشکلات سریع به‌وجود آمده و تغییر در پارادایم این صنعت لزوم تغییر سریع به حالت جدید احساس میگردد که به این تغییر سریع پارادایم شیفت (Paradigm Shift) می‌توان اطلاق نمود. گزینه‌های پیش روی قرب برای ادامه کار به‌صورت کلان به دو دسته می‌توان طبقه‌بندی کرد. 1-تغییر ماموریت کلی و مهندسی مجدد سازمان، 2-گسترش دامنه ماموریت فعلی با پیچیده‌تر و ترکیبی شدن جنگ‌ها و فشارها بر انقلاب اسلامی، لزوم توجه و نگاه همه جانبه به مقوله جنگ اقتصادی در کنار سایر جنگ‌ها (نظامی، سیاسی، امنیتی، سایبری، فرهنگی و...) بیش از پیش اهمیت پیدا کرده است.
)